Oude Haven – Wijdesteeg

Op twee locaties in de binnenstad van Medemblik zijn sleuven gegraven voor de aanleg van nutsvoorzieningen. De eerste sleuf liep vanaf de Oude Haven via de Wijdesteeg naar de Oosterhaven. Direct aan de zuidkant van de Oude Haven werd een bakstenen fundering gevonden. Waarschijnlijk is deze onderdeel van de voorgevel van een pand dat hier stond vóór de aanleg van de Wijdesteeg. Direct onder de fundering was een dun, zeer donker laagje zichtbaar, dat richting het zuiden wegliep. In de laag werden resten verbrand materiaal aangetroffen. Deze brandlaag is in 1975 al eens eerder waargenomen tijdens archeologisch onderzoek tussen de Oude Haven en de Oostersteeg, en is waarschijnlijk in verband te brengen met één van de twee historisch bekende stadsbranden uit de 16^de eeuw. Of de brandlaag een restant is van de plundertocht van Grutte Pier in 1517, of van de Grote Brand uit 1555 is nog onduidelijk. Opmerkelijk is wel dat de brandlaag ten hoogte van de Oostersteeg een stuk dikker was dan in de Wijdesteeg. Op ongeveer 13 m ten zuiden van de Oude Haven is een (deels uitgebroken) vloertje van rode en gele kloostermoppen aangetroffen. Waarschijnlijk dateert het vloertje van vóór de brandlaag, dus uit de 15^de of vroeg 16^de eeuw. Op basis van de grootte van de gele kloostermop, is het mogelijk dat deze van het Huis te Medemblik (Kasteel Radboud) afkomstig zijn. In het zuidelijke deel van de Wijdesteeg was een groot deel verstoord door kabels en leidingen.

De tweede sleuf in de binnenstad liep vanaf de Oude Haven, ten westen van het voormalig stadhuis, richting het noorden over de Westfriese Omringdijk heen. Ten westen van het stadhuis zijn verschillende ophogingslagen aangetroffen, onder andere van wierplakken. Een bijzondere vondst werd gedaan tijdens een verdieping voor de aanleg van een put. Op ca. 1,30 m minus maaiveld werden ophogingslagen aangetroffen, met daarin vroegmiddeleeuws aardewerk. Dit is voor het eerst dat in situ vroegmiddeleeuws materiaal is aangetroffen ten noorden van de Oude Haven. Deze ontdekking is mogelijk een eerste aanwijzing dat behalve de zuidoever, ook de noordoever van de Medemolaca (Middenleek) in de Karolingische periode in gebruik was.