Venuslaan 57

De Venuslaan en omgeving liggen binnen het gebied van de stadsuitbreiding van Enkhuizen die rond 1600 tot stand is gekomen. Bij de opgraving bleek dat op het terrein een dikke natuurlijke veenlaag aanwezig was. Hierin zijn stronken en delen van bomen (grove dennen) gevonden. In Enkhuizen zijn eerder dennen in het veen aangetroffen en zij bleken uit de Romeinse tijd te dateren.

Ten tijde van de stadsuitbreiding is een pakket vette grijze klei opgebracht van ruim 1 meter dik. Rond 1640/1650 is op het terrein een gebouw van circa 7 bij 5 meter neergezet dat met de noklijn parallel aan de weg stond. Waarschijnlijk gaat het om een werkplaats. In het pand is een waterkelder gevonden, buiten het gebouw lag een bestrating met keitjes, een vierkante bakstenen put van 60 bij 60 cm met een bodem van plavuizen en een houten waterput. Van de bakstenen put is de functie onduidelijk. Aangezien de muren van de put zowel aan de buiten- als binnenkant waren aangesmeerd met mortel, is het aannemelijk dat hierin een vloeistof heeft gezeten. Opvallend was dat de bovenkant van de put naar boven toe taps toeliep. In de put is een stuk van een grote aardewerken pot (?) gevonden met in reliëf bladmotieven en witte (onder)verf. De houten waterput is ook een vreemd geval. De put was namelijk achthoekig, iets wat nog niet eerder in Enkhuizen is gevonden. Aan de bouw van de waterput is de nodige tijd en energie besteedt: de wanden van grenen planken waren keurig verbonden met drie eikenhouten frames die op regelmatige afstand in de put waren geplaatst. Dendrochronologisch onderzoek op de grenen planken heeft uitgewezen dat de put rond 1765 is gemaakt. De werkplaats is zeker vóór 1823 afgebroken. In de 19de eeuw stond op het terrein een stadsboerderij. Hiervan zijn funderingen en diverse waterputten teruggevonden.

Deze tekst is geschreven door Dieuwertje Duijn en eerder gepubliceerd in de Kroniek van Noord-Holland over 2017. In het rapport zijn de laatste resultaten en conclusies te lezen.
Download rapport Download bijlagen